Die korrels moes eers duisend dode sterf
eerdat hul uit die saailand op kon staan;
die sekel flitsend oor die are gaan
voordat hul saamgebind is in ‘n gerf.
Op die dorsvloer by die plaas se werf
vertrap die dorsslee halm en huls en graan;
met skop en gaffel word die oes gewan,
die kaf word prysgegee aan die verderf,
die koring in die klipmeul fyn gemaal
en in die oond gebak. Hy het die brood
gebreek, dit aan ons uitgedeel en só
vir ons gesê by daardie laaste maal
dat lewe in volle oorvloed uit sy dood
vir ons sal kom: Neem, eet, gedenk en glo ...
No comments:
Post a Comment